Op de helft :/
Door: Esmee
Blijf op de hoogte en volg Esmée
20 Februari 2015 | Zuid-Afrika, Genadendal
Eindelijk, even tijd om te bloggen! We zijn nu op de helft van onze reis :/
Zaterdagmiddag rond half 1 kwamen we na een lange vlucht dan eindelijk aan op Cape Town international airport. Iedereen was kapot, maar we werden vrolijk ontvangen door onze buddies, waarnaar we met z'n allen in de schoolbus naar Genadendal gingen. Eenmaal daar gingen onze buddies weer naar huis en hadden wij even tijd om bij te komen van alles: netjes onze koffers uitpakken en een beetje de omgeving verkennen. Die avond hadden we een speciaal valentijns diner in het gebouw van de kinderopvang, en daarna ging iedereen eigenlijk vrijwel meteen naar bed.
De volgende dag was wederom een uitrust dag; we gingen naar Cape Agulhas, het zuidelijkste puntje van het gehele Afrikaanse continent, dus niet Kaap de goede hoop zoals veel mensen denken. Het uitzicht daar was adembenemend (foto's volgen nog, ik kan mijn camera niet koppelen aan de pc). Na de Cape hadden we tijd om even te zwemmen en al wat bij te kleuren, ik ben inmiddels al vrij bruin geworden ^^.
Op de maandag hadden wij, terwijl iedereen vakantie had en bijkwam van het carnavalsweekend, gewoon school. De ochtend begon met een assembly, speciaal voor ons, en daarna hadden we normale lessen met onze buddies. We waren wel allemaal nog heel moe, mede omdat we die ochtend heel vroeg op moesten staan. De lessen waren nogal saai, het was heel anders dan het Nederlandse schoolsysteem en we moesten erg wennen. Ook was er bijna nooit een leraar aanwezig en deed de klas in principe niks. Ik vond dit erg jammer, maar er was wel een verklaring voor; het rooster was veranderd omdat de assembly dus heel lang duurde.
Die middag hadden we een tour door Genadendal. Het was erg indrukwekkend en we kwamen meer te weten over de geschiedenis van de stad.
Op dinsdag gingen we voor het eerst sinds de vliegreis weer naar Kaapstad, naar Hout bay om precies te zijn. Wij waren hier, omdat er een duidelijke scheiding is tussen colours, blacks & whites. Wij hebben als eerste een nieuwe organisatie bezocht, die doormiddel van voetbal de scheiding te verminderen en de schoolprestaties van de jongeren te verbeteren. Ik vond dit heel interessant om te zien, want er werken ook een aantal Nederlanders aan mee. Het project is pas 4 maanden oud, dus wij hebben een beetje het begin van een onwijs mooi project gezien.
Hierna gingen we naar de townships in Hout bay. Ik werd hier erg stil van, en vond het erg heftig. Ik kan het bijna niet uitleggen, maar als je met eigen ogen ziet hoe die mensen leven, als je tussen de krotjes door loopt, en toch ziet dat ze positief in het leven staan, ondanks dat ze niks hebben, ga je wel heel anders denken over je eigen leven. Wij in Nederland mogen heel blij zijn met wat we hebben.
Die zelfde middag gingen we naar Waterfront, het meest rijke plekje in Kaapstad. Hier was de wereld wel even anders, maar ik heb er wel van genoten.
Dag 4 was weer een schooldag, waarbij we in de middag met onze buddies mee naar huis gingen. Mijn buddy woont in Kleinmond; dit is te ver van Emil Weder Highschool, dus ze woont in een hostel. Hier in het hostel werd mijn gevoel even op scherp gezet; het was er erg streng en bijna niks mocht. Bij het eten moest je stil zijn, en na het eten moesten ze huiswerk maken, voor een uur lang, ook hier waren ze stil. Ik werd er bang van, en ik voelde een negatieve sfeer. De mensen in het hostel vonden dat ze in een gevangenis leefden, dus daar kan je het mee vergelijken. Ik zou er zelf echt niet kunnen leven, want het gaat van alle kanten tegen mijn eigen cultuur in. Wel heb ik na het huiswerk maken samen met Sifra gepraat met de andere bewoners. We hebben vrienden gemaakt met seniors en sommige van hen hebben zelfs hun ervaringen gedeeld van Nederland; zij zijn hier namelijk in 2013 geweest.
Gisteren was wederom een toeristendagje, we gingen naar een van de 7 wereldwonderen: Tafelberg. Het uitzicht vanaf de berg was echt adembenemend, en ik heb er echt van genoten. Het is een van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Ook hiervan volgen de foto's nog. Na Tablemountain gingen we naar een museum over de apartheid in Kaapstad. Een man heeft ons verteld over district 6, ik was jammer genoeg alleen te moe om alles helder te volgen :(. Op het moment dat hij het vertelde snapte ik alles, maar nu ben ik meer dan de helft alweer vergeten, dit komt dus mede door vermoeidheid en doordat we zoveel ervaringen moeten verwerken in zo'n korte tijd.. Vanaf 16:00 hadden we weer even tijd om te shoppen, dit keer niet in Waterfront, maar op Greenmarket Square, midden in het centrum van Kaapstad.
Vandaag dan, dag 5. Weer een dagje school, althans, dat werd gezegd. Wij gingen vanochtend naar school, voor weer een assembly, maar daarna gingen we social services doen. 3 groepen van 8, samen met alle buddies, gingen 3 verschillende dingen doen. Ik heb vandaag geholpen de kinderopvang hier in Genadendal. We konden leuk met alle kindjes spelen en we hebben veel schattige foto's gemaakt. In het begin waren ze nog een beetje verlegen, maar langzaam werden ze steeds losser, dus toen we weg moesten vonden ze het erg jammer. Zojuist ben ik met een groepje naar een basisschool in Greyton gegaan, om een klas uit te zoeken voor onze les, die wij volgende week donderdag moeten geven. Greyton is een naastgelegen dorpje, sommige buddies wonen er zelfs. De basisschool kinderen waren er zelf helaas niet echt; er was een assembly voor een directeur die met pensioen was gegaan, hierna hebben wij met de nieuwe directeur gepraat voor de les, en de kinderen mochten naar huis. Wij gaan dus nog zien hoe het volgende week donderdag allemaal gaat, dus maar hopen dat het allemaal goed komt.
Nu zit ik hier, in de bibliotheek van Genadendal, te bloggen. Ik moet zo weer terug naar ons huisje, en dan duurt het wel weer even voordat ik weer hier ben. Tot nu toe geniet ik erg van mijn tijd hier in Zuid-Afrika, maar ik vind het wel raar om hier te zijn zonder mijn familie, zij zullen nu namelijk nooit begrijpen wat ik allemaal meemaak en welke ervaringen ik straks mee naar huis neem. Sommige dingen had ik graag met hen willen delen. Soms besef ik nog steeds niet dat ik echt zo ver weg ben, het is zo mooi en rustgevend hier. Ik denk dat ik wel blij zal zijn als ik weer thuis ben, maar dit land zal ik nooit vergeten, en ik zal er zeker nog een keer naartoe gaan als ik er het geld voor heb!
In het Afrikaans: Baie dankie vir die lees!
'Ubuntu goes dutch'
Zaterdagmiddag rond half 1 kwamen we na een lange vlucht dan eindelijk aan op Cape Town international airport. Iedereen was kapot, maar we werden vrolijk ontvangen door onze buddies, waarnaar we met z'n allen in de schoolbus naar Genadendal gingen. Eenmaal daar gingen onze buddies weer naar huis en hadden wij even tijd om bij te komen van alles: netjes onze koffers uitpakken en een beetje de omgeving verkennen. Die avond hadden we een speciaal valentijns diner in het gebouw van de kinderopvang, en daarna ging iedereen eigenlijk vrijwel meteen naar bed.
De volgende dag was wederom een uitrust dag; we gingen naar Cape Agulhas, het zuidelijkste puntje van het gehele Afrikaanse continent, dus niet Kaap de goede hoop zoals veel mensen denken. Het uitzicht daar was adembenemend (foto's volgen nog, ik kan mijn camera niet koppelen aan de pc). Na de Cape hadden we tijd om even te zwemmen en al wat bij te kleuren, ik ben inmiddels al vrij bruin geworden ^^.
Op de maandag hadden wij, terwijl iedereen vakantie had en bijkwam van het carnavalsweekend, gewoon school. De ochtend begon met een assembly, speciaal voor ons, en daarna hadden we normale lessen met onze buddies. We waren wel allemaal nog heel moe, mede omdat we die ochtend heel vroeg op moesten staan. De lessen waren nogal saai, het was heel anders dan het Nederlandse schoolsysteem en we moesten erg wennen. Ook was er bijna nooit een leraar aanwezig en deed de klas in principe niks. Ik vond dit erg jammer, maar er was wel een verklaring voor; het rooster was veranderd omdat de assembly dus heel lang duurde.
Die middag hadden we een tour door Genadendal. Het was erg indrukwekkend en we kwamen meer te weten over de geschiedenis van de stad.
Op dinsdag gingen we voor het eerst sinds de vliegreis weer naar Kaapstad, naar Hout bay om precies te zijn. Wij waren hier, omdat er een duidelijke scheiding is tussen colours, blacks & whites. Wij hebben als eerste een nieuwe organisatie bezocht, die doormiddel van voetbal de scheiding te verminderen en de schoolprestaties van de jongeren te verbeteren. Ik vond dit heel interessant om te zien, want er werken ook een aantal Nederlanders aan mee. Het project is pas 4 maanden oud, dus wij hebben een beetje het begin van een onwijs mooi project gezien.
Hierna gingen we naar de townships in Hout bay. Ik werd hier erg stil van, en vond het erg heftig. Ik kan het bijna niet uitleggen, maar als je met eigen ogen ziet hoe die mensen leven, als je tussen de krotjes door loopt, en toch ziet dat ze positief in het leven staan, ondanks dat ze niks hebben, ga je wel heel anders denken over je eigen leven. Wij in Nederland mogen heel blij zijn met wat we hebben.
Die zelfde middag gingen we naar Waterfront, het meest rijke plekje in Kaapstad. Hier was de wereld wel even anders, maar ik heb er wel van genoten.
Dag 4 was weer een schooldag, waarbij we in de middag met onze buddies mee naar huis gingen. Mijn buddy woont in Kleinmond; dit is te ver van Emil Weder Highschool, dus ze woont in een hostel. Hier in het hostel werd mijn gevoel even op scherp gezet; het was er erg streng en bijna niks mocht. Bij het eten moest je stil zijn, en na het eten moesten ze huiswerk maken, voor een uur lang, ook hier waren ze stil. Ik werd er bang van, en ik voelde een negatieve sfeer. De mensen in het hostel vonden dat ze in een gevangenis leefden, dus daar kan je het mee vergelijken. Ik zou er zelf echt niet kunnen leven, want het gaat van alle kanten tegen mijn eigen cultuur in. Wel heb ik na het huiswerk maken samen met Sifra gepraat met de andere bewoners. We hebben vrienden gemaakt met seniors en sommige van hen hebben zelfs hun ervaringen gedeeld van Nederland; zij zijn hier namelijk in 2013 geweest.
Gisteren was wederom een toeristendagje, we gingen naar een van de 7 wereldwonderen: Tafelberg. Het uitzicht vanaf de berg was echt adembenemend, en ik heb er echt van genoten. Het is een van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Ook hiervan volgen de foto's nog. Na Tablemountain gingen we naar een museum over de apartheid in Kaapstad. Een man heeft ons verteld over district 6, ik was jammer genoeg alleen te moe om alles helder te volgen :(. Op het moment dat hij het vertelde snapte ik alles, maar nu ben ik meer dan de helft alweer vergeten, dit komt dus mede door vermoeidheid en doordat we zoveel ervaringen moeten verwerken in zo'n korte tijd.. Vanaf 16:00 hadden we weer even tijd om te shoppen, dit keer niet in Waterfront, maar op Greenmarket Square, midden in het centrum van Kaapstad.
Vandaag dan, dag 5. Weer een dagje school, althans, dat werd gezegd. Wij gingen vanochtend naar school, voor weer een assembly, maar daarna gingen we social services doen. 3 groepen van 8, samen met alle buddies, gingen 3 verschillende dingen doen. Ik heb vandaag geholpen de kinderopvang hier in Genadendal. We konden leuk met alle kindjes spelen en we hebben veel schattige foto's gemaakt. In het begin waren ze nog een beetje verlegen, maar langzaam werden ze steeds losser, dus toen we weg moesten vonden ze het erg jammer. Zojuist ben ik met een groepje naar een basisschool in Greyton gegaan, om een klas uit te zoeken voor onze les, die wij volgende week donderdag moeten geven. Greyton is een naastgelegen dorpje, sommige buddies wonen er zelfs. De basisschool kinderen waren er zelf helaas niet echt; er was een assembly voor een directeur die met pensioen was gegaan, hierna hebben wij met de nieuwe directeur gepraat voor de les, en de kinderen mochten naar huis. Wij gaan dus nog zien hoe het volgende week donderdag allemaal gaat, dus maar hopen dat het allemaal goed komt.
Nu zit ik hier, in de bibliotheek van Genadendal, te bloggen. Ik moet zo weer terug naar ons huisje, en dan duurt het wel weer even voordat ik weer hier ben. Tot nu toe geniet ik erg van mijn tijd hier in Zuid-Afrika, maar ik vind het wel raar om hier te zijn zonder mijn familie, zij zullen nu namelijk nooit begrijpen wat ik allemaal meemaak en welke ervaringen ik straks mee naar huis neem. Sommige dingen had ik graag met hen willen delen. Soms besef ik nog steeds niet dat ik echt zo ver weg ben, het is zo mooi en rustgevend hier. Ik denk dat ik wel blij zal zijn als ik weer thuis ben, maar dit land zal ik nooit vergeten, en ik zal er zeker nog een keer naartoe gaan als ik er het geld voor heb!
In het Afrikaans: Baie dankie vir die lees!
'Ubuntu goes dutch'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
